Hap­to­no­mi­sche zwan­ger­schaps­be­ge­lei­ding

“Liefdevol ont­van­gen, liefdevol voor­be­rei­den”

Wat is Hap­to­no­mie?

Hap­to­no­mie is de leer van het voelen in de meest ruime zin van het woord. 

Het richt zich op het voelen van je eigen lichaam, het oppik­ken en her­ken­nen van de sig­na­len die je lichaam geeft. Hoe beter je de sig­na­len uit je lijf voelt en daar­naar luis­tert, des te ste­vi­ger sta je in het leven.
Je lijf geeft door bij­voor­beeld span­ning aan dat iets niet goed voor je is, of juist door een ruim en vrij gevoel dat iets wel goed voor je is.

Hap­to­no­mie houdt zich ook bezig met het aan­voe­len van ande­ren. Dit aan­voe­len­de ver­mo­gen kunnen de ouders gebrui­ken in het con­tact dat er onder­ling is en in het con­tact met hun kind.

Wen­sen ten aan­zien van elkaar, de beval­ling en gren­zen zul­len van­uit dit voelen dui­de­lij­ker aan­ge­ge­ven kunnen wor­den.

Wat houdt Hap­to­no­mi­sche
zwan­ger­schaps­be­ge­lei­ding in?

Eer­ste bege­lei­ding: staat in het teken van con­tact leggen met je kind, door lief­de­vol­le aan­ra­king, om zo je kind wel­kom te heten.

De natuur­lij­ke lief­de­vol­le gevoe­lens die je hebt naar je kind beves­tig en ver­diep je. Door een niet dwin­gen­de manier van aan­ra­ken, waar­in aan­dacht en lief­de voel­baar zijn, heet je je kind wel­kom. Zo leer jij je kind al een beet­je en je kind zijn ouders.

Weten dat het wel­kom is, is voor je kind van ver­strek­ken­de bete­ke­nis voor de kwa­li­teit van zijn leven.

Ver­der maak je ook con­tact met wat hap­to­no­mie is en wie ik als bege­lei­der ben.

Twee­de bege­lei­ding: gaat over het opti­maal dra­gen van je kind om zo onge­mak­ken te ver­min­de­ren en je kind vei­lig­heid te bie­den.

Samen kij­ken we hoe je je kind het bes­te kunt dra­gen, op een manier die voor de moe­der en je kind het pret­tigst is. Als part­ner leer je de moe­der hier­in te onder­steu­nen. Goed dra­gen van je kind ver­min­dert het optre­den van har­de bui­ken of pijn­klach­ten in bekken en rug en geeft je kind een gevoel van vei­lig­heid.

Der­de bege­lei­ding: wordt er die­per inge­gaan op de hap­to­no­mie en we begin­nen aan de voor­be­rei­ding van de beval­ling.

We gaan nog die­per in op wat we de voor­gaan­de twee keren heb­ben gedaan, en maken een opstap­je naar de beval­ling. Geke­ken wordt naar hoe je om gaat met pijn, hoe je dat kunt opvan­gen op de hap­to­no­mi­sche manier en hoe je dat kunt doen met de onder­steu­ning van je part­ner. Wat is voor jou de bes­te manier?

Een zwan­ger­schap is een ingrij­pen­de gebeur­te­nis, waar­door ook de rela­tie tus­sen jul­lie als ouders kan ver­an­de­ren. Er is ruim­te om te kij­ken wat dit gevoels­ma­tig met je doet en hoe je je gevoe­lens kunt (leren) delen met je part­ner.

Vier­de en vijf­de bege­lei­ding: hier­in staan we stil bij de beval­ling zelf.

Hoe vang je wee­ën op en hoe geef je ruim­te aan jezelf, je kind en elkaar tij­dens de beval­ling? Het baren wordt door­ge­no­men, luis­te­rend naar de sig­na­len uit je lijf, naar die van je kind en van je part­ner. De moge­lijk­he­den voor een per­soon­lij­ke sfeer en bele­ving van de beval­ling wor­den bespro­ken.

Zes­de bege­lei­ding: na de geboor­te ron­den we de bege­lei­ding af. Hoe gaat het met jul­lie kind­je en met jul­lie als ouders?

Na de geboor­te wordt het con­tact dat er al was met jul­lie kind ver­der beves­tigd en ver­diept. Ver­der kij­ken we samen hoe je kind fijn gedra­gen kan wor­den. Er is ook aan­dacht voor hoe de beval­ling is geweest is en hoe die door jul­lie bei­den erva­ren is.

Tij­dens de zwan­ger­schap waren we bezorgd over de beval­ling. Voor Ron was het erg abstract. Ik op mijn beurt had aller­lei idee­ën over hoe ik het zou erva­ren, wat ik wel of niet zou (aan)kunnen en tege­lij­ker­tijd wist ik ook niet wat ik kon ver­wach­ten. In het rela­tief klei­ne aan­tal uren dat we bij jou zijn geweest, kon­den we van al deze voor­on­der­stel­lin­gen afscheid nemen. De oefe­nin­gen en gesprek­ken gaven me zelf­ver­trou­wen en ver­sterk­ten de band tus­sen Ron, mij en ons kind­je. Ron voel­de zich meer betrok­ken en we groei­den naar elkaar toe. Met die inner­lij­ke rust gin­gen we de beval­ling in. Ada, we zijn heel erg dank­baar dat je ons hebt gehol­pen vol­le­dig open te staan voor deze bij­zon­de­re erva­ring.

-Mari­ël­le, Ron en Char­lie

Ada, Tru­dy en ik wil­len je heel erg bedan­ken voor je pro­fes­si­o­ne­le en betrok­ken bege­lei­ding. Van­uit mij was er een dui­de­lij­ke behoef­te: meer kunnen bete­ke­nen voor Tru­dy in de aan­loop naar en voor­al tij­dens de beval­ling. Tij­dens een eer­de­re beval­ling, voel­de ik me als man vrij mach­te­loos, een soort pas­sie­ve toe­schou­wer. Door de hap­to­no­mie heb ik me veel meer kunnen ver­plaat­sen in wat er nu eigen­lijk in het lichaam van Tru­dy plaats­vindt. De prak­ti­sche oefe­nin­gen en opdrach­ten die we mee­kre­gen gaven mij hand­va­ten om Tru­dy fysiek te hel­pen ont­span­nen en de beval­ling te ver­soe­pe­len. Tevens heeft de cur­sus mij van­af een vroeg sta­di­um betrok­ken bij de baby, door ‘oefe­nin­gen’ met de baby te doen tij­dens de zwan­ger­schap!

-San­jou